Dönerim Demiştin

Kayıt Tarihi · Moderatör

Soğuk
bir sonbahar akşamıydı. Hava
kararmış, yağmur başlamıştı. Düşlerimize yağmur
yağıyordu ellerimizi. Gözlerin donuk bedenin halsizdi.
Gizli bir el kalkış hazırlanan otobüse binmek için seni
sürükler gibiydi.

Sanki kalmak istiyordun. “baharda
dönerim” demiştin hatırlıyor musun ?” Sakin beni unutma
bekle.”
Ben seni unutmadım sevgili, ben seni unutmadım. Bütün
kış baharda döneceğin günün hayaliyle ısındım. Minik
öpücüklerle uyandırıp güneşin doğuşunu gösterecektim
sana. Çiçeklerin, denizin, kumasalın, güneşin tadına
birlikte varacak , gün batımlarında denizle birleşen
ufuk çizgisini birlikte seyredecek, ay ışığında mutluluk
şarkımızı söyleyecektik.
Yalan değil kaçamak sevdalara takıldım
yokluğunda bir süre. Sana benzeyen her şeyi sevdim ben.
Sevdiği her şeyde senden izler vardı. Aradığımı buldum
sandım ama yanıldım , bulduğum sen değildin. Olmadık
zamanlarda aklıma düştün, zamansız yaralandım. Her sabah
seni bulmak için yolara düşmek geldi içimden ama
gidemedim.Yalnızlığın acısıyla
gurur satın alır oldum her gece. “Gelir” dedim kendi
kendime, “Söz verdi gelmesi gerek.” Bekledim.Kendimi
param parça hissetim ama yine de sana kızamadım.Unuttum
kötü sözlerini Unuttum kapında bekletildiğimi.Unuttum
telefonlarıma cevap vermediğini, kavgalarımızı unuttum.
Bir tek seni unutmadım sevgili, bir
tek seni unutamadım. Hep dönmeni bekledim. Zamanla
alıştım acılara , ölüm ilanlarında kendiliğinden siline
adreslere. Alıştım sevdiklerimin yokluğuna. Ama
yalnızlığa alışamadım, hasrete alışamadım, sensizliğe
alışamadım. Hep dönmeni bekledim.
Olamadı gülüm bir araya gelemedik.
Oysa daha yolun başındaydık, tomurcuktuk daha çatlamaya
hazır. Bahar gelmeden ayrıldık. Şimdi artan yalnızlığım
, büyüyen yokluğu var . duvarlarda gözlerinin izi , kapı
kollarında parmak izlerin saklı. Sen neredesin sevgili,
varlığın nerede ?. bir mevsim döndü , sen dönmedin.
Düşlerim böyle dağınık değildi
eskiden. Kara bulutlar gibi kümelenip bir yere, acılarım
yüreğimde çöreklenmişti gece yarılarında. Özlemlerim hiç
bu kadar olmamıştı gün ışığına. Hasret bu kadar
büyümemişti. Şimdi göçebe olmuş yüreğimle her sabah yeni
yolculuklara çıkıyorum. Umudun türküsünü söylüyorum
öksüz bakışlarımla....